Placki ziemniaczane z sosem grzybowym

Uwielbiam prostotę w gotowaniu - minimalistyczny wkład - maksimum smaku. Dawno temu moja Mama robiła ten sos, zarówno do placków ziemniaczanych, ale również po prostu do ziemniaków z wody. Szczególny smak miał ten sos z grzybów dopiero co zebranych, własnoręcznie i niekoniecznie musiały to być te najszlachetniejsze odmiany. Teraz korzystam z zamrożonych zapasów i tym sposobem można uciec trochę od tej szarej zimy.

Składniki:
na placki

na sos:

• kilka grzybów: świeże (ja mam mrożone), mogą też być marynowane
• duża cebula
• przyprawy: sól, pieprz mielony, odrobina majeranku
• 1 jajko
• odrobina oleju do podsmażenia cebuli

Sposób wykonania:
Placki przygotowujemy, jak w przepisie. Sos powinien być gorący, więc często smażę jednocześnie placki i przygotowuję sos. Jeśli mamy świeże grzyby to myjemy je i obgotowujemy w niewielkiej ilości lekko osolonej wody. W pozostałych przypadkach pomijamy ten krok. Cebulę obieramy, kroimy w półtalarki i podsmażamy na odrobinie oleju. Gdy się zrumieni dodajemy grzyby i podlewamy wodą (może być ta z odgotowania grzybów), przyprawiamy do smaku i dusimy kilka, kilkanaście minut. Na koniec zaciągamy sos jajkiem. Podajemy na gorąco.

Wydaje mi się, że było to najprostsze chłopskie "jadło", bo właściwie wszystkie składniki były osiągalne dla prostych ludzi na wsi. I mam nadzieję, że nikt się tutaj nie obrazi na podział "ze wsi", "z miasta", wręcz odwrotnie jest to pochwała dla gospodarności (chyba niemodne dzisiaj słowo) wiejskich gospodyń. Ciekawa jestem, czy Wy też znacie je w takiej postaci? A może są odmiany regionalne? Dla mnie taka prosta, tradycyjna kuchnia jest po prostu fascynująca i chętnie poznam inne smaki niż te wyniesione z domu rodzinnego. Chętnie poznam Wasze propozycje.

A tu jeszcze wersja " na bogato" z papryką, na-pewno nie jest to wersja tradycyjna.